Warunkiem udziału w szkoleniu jest wcześniejsza rejestracja dostępna pod linkiem:
Rejestracja

 

Po rejestracji otrzymacie Państwo, na podany adres e-mail, link umożliwiający uczestnictwo w szkoleniu.

Osoby uczestniczące w szkoleniu po jego zakończeniu otrzymają mailowo potwierdzenie uczestnictwa, umożliwiające uzyskanie od Powiatowego Lekarza Weterynarii, właściwego dla miejsca zamieszkania, zaświadczenia dotyczącego ,,Pozyskania mięsa na użytek własny”.

 

 

 

 

 

Pamiętaj o zgłaszaniu niezwłocznie do odpowiednich osób
i instytucji (lekarz weterynarii prywatnej praktyki, powiatowy lekarz weterynarii, wójt/burmistrz/prezydent miasta) podejrzenia wystąpienia choroby zakaźnej drobiu
 

Zwiększona śmiertelność; znaczący spadek pobierania paszy i wody; objawy nerwowe: drgawki, skręt szyi, paraliż nóg i skrzydeł, niezborność ruchów; duszności, sinica, wybroczyny, biegunki, nagły spadek nieśności

 

aktualizacja WIW Bydgoszcz styczeń 2020 r.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Powiatowy Lekarz Weterynarii w Chełmnie informuje, że szkolenie z zakresu warunków  i metod uboju zwierząt  na potrzeby własne dla osób, które dokonały wstępnego zgłoszenia

odbędzie się dnia 21 marca 2019r. o godz. 10:00 w siedzibie Starostwa Powiatowego w Chełmnie, ul. Harcerska 1.

 

Powiatowy Lekarz Weterynarii                   

             w Chełmnie

                   Bogusław Knaflewski

 

---------------------------------------------------------------------------------

 

 

Ubój z konieczności zwierząt gospodarskich kopytnych poza rzeźnią dotyczy sytuacji, gdy zdrowe zwierzę, np. świnia, owca, koza, krowa, czy koń, ulegnie wypadkowi, np. złamie kończynę, kręgosłup, lub też ulegnie innemu urazowi, który uniemożliwia mu naturalne poruszanie się i tym samym transport do rzeźni. W takiej sytuacji istnieje możliwość uratowania wartości rzeźnej  zwierzęcia.

 

 

W pierwszej kolejności należy jak najszybciej wezwać lekarza weterynarii zajmującego się leczeniem zwierząt gospodarskich, który stwierdzi czy zwierzę powinno być leczone, poddane ubojowi z konieczności, czy też uśmiercone. 

 

 

a) Należy skontaktować się z najbliższą rzeźnią celem ustalenia, czy istnieje możliwość przyjęcia tuszy i narządów wewnętrznych zwierzęcia poddanego ubojowi z konieczności.

Tusza zwierzęcia wraz z przynależnymi do niej narządami wewnętrznymi musi być przewieziona do rzeźni, gdzie urzędowy lekarz weterynarii dokona badania poubojowego i wyda ocenę przydatności mięsa do spożycia przez ludzi. Wydanie takiej oceny jest warunkiem koniecznym wprowadzenia mięsa na rynek, tj. oferowania do sprzedaży i tym samym uratowania wartości rzeźnej  zwierzęcia.  

 

b) Należy poddać zwierzę ubojowi z konieczności.  

 

Ubój z konieczności powinien być dokonany przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, tj. takie same jak w przypadku uboju zwierząt w rzeźni.

 

W przypadku uboju zwierząt z konieczności poza rzeźnią posiadacz zwierząt jest zobowiązany do podjęcia wszelkich koniecznych działań, aby jak najszybciej dokonać uboju zwierzęcia, w tym dołożyć starań, aby podczas uboju i działań z nim związanych oszczędzić zwierzętom wszelkiego niepotrzebnego bólu, niepokoju i cierpienia.

Należy spełnić wymagania dotyczące ochrony zwierząt podczas uboju. Zwierzę powinno być ogłuszone i wykrwawione zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu Rady nr 1099/2009 przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje.         

Po uboju tusza powinna być wykrwawiona. W miejscu dokonania uboju można również, pod nadzorem wezwanego lekarza weterynarii,  usunąć z tuszy żołądek oraz jelita
 

 

 

zwierzęcia. Usunięte narządy należy oznakować (w sposób umożliwiający ich identyfikację z daną tuszą) i wraz z tuszą przewieźć do rzeźni.   

 

 

Do rzeźni wraz z tuszą i narządami wewnętrznymi zwierzęcia muszą być dostarczone następujące dokumenty:

 

 

Tusza zwierzęcia wraz z przynależnymi do niej narządami wewnętrznymi powinna być przewieziona do rzeźni w warunkach higienicznych i najszybciej jak to możliwe. Jeżeli transport  potrwa dłużej niż 2 godziny od chwili dokonania uboju zwierzęcia, należy zapewnić warunki chłodnicze dla przewożonej tuszy i narządów wewnętrznych. W przypadku, gdy warunki klimatyczne na to pozwolą, nie ma konieczności poddawania chłodzeniu tusz i narządów wewnętrznych.

 

 

            Lekarz weterynarii może stwierdzić, że zwierzę powinno być leczone, albo uśmiercone.

           W przypadku gdy podjęta jest decyzja o uśmierceniu zwierzęcia, to:

1) uśmiercanie przeprowadza lekarz weterynarii przez podanie środka usypiającego,

2) tusza może być:

a) poddana utylizacji lub

b) za zgodą urzędowego lekarza weterynarii przeznaczona do skarmiania mięsożernych zwierząt futerkowych (jeżeli chce się uzyskać taką zgodę, należy skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii).  

 

Ponadto, w przypadku zdrowych zwierząt kopytnych, które uległy wypadkowi, takich jak świnia, owca, koza lub cielę do 6 miesiąca życia, możliwe jest przeprowadzenie uboju zwierzęcia w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby. Przy przeprowadzaniu takiego uboju nie jest konieczna obecność lekarza weterynarii, niemniej jednak pozyskane mięso  nie może być oferowane do sprzedaży.

 

 

W tej sytuacji rolnik może zdecydować się na leczenie zwierzęcia, uśmiercenie go bądź przeprowadzenie uboju w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby. Jeśli nastąpi śmierć zwierzęcia, zwłoki należy poddać utylizacji, w tym przypadku koszty utylizacji pokrywa Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

 

 

Mięso pozyskane ze zwierzęcia poddanego ubojowi z konieczności, w każdym przypadku poddawane jest badaniu poubojowemu przeprowadzonemu przez urzędowego lekarza weterynarii w rzeźni. Badanie to ma na celu dokonanie oceny, czy mięso jest zdatne, czy też niezdatne do spożycia przez ludzi, zanim zostanie wprowadzone na rynek. 

Wartość rzeźna zwierzęcia zostanie uratowana w przypadku, gdy tusza zostanie oceniona jako zdatna do spożycia przez ludzi.

Natomiast gdy tusza zostanie oceniona jako niezdatna do spożycia przez ludzi, poddawana jest utylizacji (kto ponosi koszt utylizacji zależy od umowy jaka została zawarta pomiędzy rolnikiem a podmiotem prowadzącym rzeźnię) bądź za zgodą urzędowego lekarza weterynarii przeznaczona jest do skarmiania mięsożernych zwierząt futerkowych. 

 

 

            W każdym przypadku przeprowadzenia uboju z konieczności zwierząt z gatunku bydło, owce, kozy lub świnie, konieczne jest powiadomienie o tym zdarzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Należy pamiętać, że ubój bydła, owcy lub kozy należy zgłosić w terminie 7 dni od dnia dokonania uboju z konieczności. Ubój świni należy zgłosić również w terminie 7 dni od dnia dokonania uboju z konieczności (art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt – Dz. U. z 2017r. poz. 546 z późn.zm.). Natomiast na terenach objętych restrykcjami w związku z afrykańskim pomorem świń termin na przekazanie informacji wynosi 2 dni w przypadku uboju z konieczności świń (art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 2 kwietnia 2004 r. o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt – Dz. U. z 2017 r. poz. 546 z późn.zm.).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ulotka informacyjna na temat wymogów dotyczących zabezpieczenia gospodarstw, w których utrzymywane są świnie, wynikających z rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia
6 maja 2015 r. w sprawie środków podejmowanych w związku z wystąpieniem afrykańskiego pomoru świń, zmienionego rozporządzeniem MRiRW z dnia 9 lutego 2018 r. (Dz. U. z 2018 r. poz. 360).

Wymagania ustanowione w tym rozporządzeniu mają na celu zwiększenie ochrony stad świń przed ASF w gospodarstwach, położonych na terytorium Polski poza obszarami objętymi restrykcjami                            w związku z występowaniem ASF (poza obszarem zagrożenia, objętym ograniczeniami i ochronnym).

 

 

Od dnia 28 lutego 2018 r. –  powyższe wymagania obowiązują w gospodarstwach, w których utrzymywane są świnie, zlokalizowanych na terytorium RP  poza obszarami objętymi restrykcjami (poza obszarem zagrożenia, objętym ograniczeniami i ochronnym).

Od kwietnia 2018 r. – prowadzone będą planowe kontrole weterynaryjne w zakresie spełnienia ww. wymagań.

 

W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w spełnianiu powyższych wymagań, powiatowi lekarze weterynarii:

lub

 

Przygotowywany jest program wsparcia finansowego dla gospodarstw w przypadku czasowej likwidacji hodowli świń w wyniku wydania decyzji powiatowego lekarza weterynarii. Wypłata środków finansowych będzie realizowana przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR). Przewidywana wysokość środków pomocowych wynosi 131,40 PLN/za 1 sztukę świni/rok przez 3 lata za każdy rok nieutrzymywania świń:

Afrykański pomór świń (ASF) występuje  w Polsce od lutego 2014 roku.

To śmiertelna, zakaźna oraz zaraźliwa choroba świń oraz dzików. Nie zagraża życiu i zdrowiu człowieka. Powoduje jednak znaczne straty dla właścicieli świń oraz dla producentów mięsa wieprzowego.

U zwierząt występuję gorączka, może osiągać nawet do 42°C, przyśpieszony oddech, osowiałość, możliwa utrata apetytu i pragnienia (niekoniecznie), przekrwienia lub zasinienia mogą wystąpić na uszach, ogonie, kończynach i klatce piersiowej. Zazwyczaj pierwsze w stadzie chorują duże sztuki: lochy, knury, tuczniki. Padnięcia nawet pojedynczych świń w stadzie mogą być skutkiem rozwijania się zakażenia świń wirusem ASF w gospodarstwie. Nie należy zatem zwlekać ze zgłoszeniem informacji                    o niepokojących objawach do lekarza weterynarii opiekującego się stadem lub do najbliższej lecznicy dla zwierząt. W przypadku wykrycia ASF w gospodarstwie, w którym przestrzegane są przepisy prawa dotyczące zdrowia zwierząt oraz identyfikacji i rejestracji świń – właścicielowi przysługuje pełne odszkodowanie za zabite zwierzęta, zniszczone produkty i sprzęt w gospodarstwie.

 

 

 

Główny Lekarz Weterynarii uprzejmie przypomina o możliwości przystąpienia hodowców i producentów bydła do programu zwalczania zakaźnego zapalenia nosa
i tchawicy/otrętu bydła oraz wirusowej biegunki bydła i choroby błon śluzowych
w wybranych stadach bydła w 2019 r.

Program jest realizowany na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 4 sierpnia 2017 r. w sprawie wprowadzenia programu zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła oraz wirusowej biegunki bydła i choroby błon śluzowych w wybranych stadach bydła (Dz. U. poz. 1722).

Realizację programu przewidziano na lata 2018 – 2023.

Nowe stada można zgłaszać do programu w ostatnich 2 miesiącach każdego roku kalendarzowego tak, aby w nowym roku kalendarzowym mogły przystąpić one do realizacji programu.

W celu przystąpienia do programu w 2019 r. należy zgłosić się do powiatowego lekarza weterynarii najpóźniej do dnia 31 grudnia 2018 r.

Program składa się z dwóch następujących części, które mogą być realizowane łącznie albo oddzielnie:

1) część I – Program zwalczania zakaźnego zapalenia nosa i tchawicy/otrętu bydła (IBR/IPV);

2) część II – Program zwalczania wirusowej biegunki bydła i choroby błon śluzowych (BVD MD).

Koszty realizacji programu, w tym koszty pobierania próbek i badań laboratoryjnych próbek oraz koszty nadzoru sprawowanego przez organy Inspekcji Weterynaryjnej, ponoszą posiadacze zwierząt, którzy uczestniczą w programie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Afrykański pomór świń (ASF) to groźna choroba wirusowa, na którą chorują

 

Ludzie NIE SĄ wrażliwi na zakażenie wirusem ASF, stąd choroba ta nie stwarza zagrożenia dla ich zdrowia i życia. Występowanie ASF wśród dzików stanowi jednak bardzo poważne zagrożenie dla trzody chlewnej. Wirus ASF może przez długi czas utrzymywać się
w zwłokach padłych dzików, dlatego powinny być one usuwane ze środowiska.

 

Celem niniejszej akcji informacyjnej jest wsparcie działań zmierzających do eliminacji wirusa, poprzez usuwanie ze środowiska martwych dzików, potencjalnie zakażonych ASF. Ścisłe przestrzeganie poniższych zasad zminimalizuje ryzyko ewentualnego rozprzestrzenienia się choroby, w tym ryzyko wprowadzenia ASF do gospodarstw,
w których utrzymywane są świnie.

 

Przez „dziki padłe” należy rozumieć zwłoki dzików (w tym dzików zabitych w wypadkach komunikacyjnych) świeże lub w dowolnym stadium rozkładu, w tym również kości dzików.

 

 

Opracowano w Głównym Inspektoracie Weterynarii.

Zatwierdził: Paweł Niemczuk– Główny Lekarz Weterynarii.

 

 

______________________________________________________________________________________________________________________________________________

DEFINICJA KODEKSOWA
„Mobbing - oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników." Kodeks Pracy, art. 943 § 2

CO TO JEST MOBBING?
Mobbing to różnego rodzaju wrogie działania wobec pracownika. W środowisku pracy jest to stosowanie metod, których celem jest dyskredytacja osoby w oczach innych pracowników, pozbawienie jej godności oraz zniszczenie psychiczne.

JAK ROZPOZNAĆ MOBBING?
Mobbing ma miejsce, jeśli wobec pracownika podejmowane są następujące działania:
- upokarzanie i poniżanie (np. wyśmiewanie, nieodpowiednie żarty, obraźliwe gesty, sarkazm, publiczna krytyka wyglądu)
- zastraszanie (np. zakaz robienia przerw pod groźbą utraty pracy, groźby ustne, używanie wulgaryzmów, stosowanie przemocy fizycznej, zastraszanie zwolnieniem z pracy, reagowanie krzykiem)
- pomniejszenie kompetencji (np. nieuzasadniona krytyka, zlecanie zadań poniżej kompetencji, niezlecanie żadnych zadań do wykonania)
- izolacja (np. rozsiewanie plotek, unikanie rozmów, ignorowanie, przeniesienie stanowiska pracy z dala od współpracowników)
- utrudnianie wykonywania pracy (np. wydawanie niejasnych poleceń, zatajanie informacji lub udzielanie informacji fałszywych)
- stałe przerywanie wypowiedzi
- napastowanie przez telefon
- ustne groźby i pogróżki
- groźby na piśmie
- różnego rodzaju aluzje
- stałe unikanie przez przełożonego rozmów z ofiarą
- uniemożliwianie wypowiedzi
- zabronienie współpracownikom rozmów z ofiarą
- fałszywe ocenianie zaangażowania w pracę
- wyśmiewanie narodowości lub pochodzenia
- odbieranie prac zadanych wcześniej do wykonania
- powierzanie zadań poniżej umiejętności
- zarzucanie wciąż nowymi pracami do wykonania

PRZYKŁADY MOBBINGU
- traktowanie ,.jak powietrze"
- rozsiewanie plotek
- sugerowanie choroby psychicznej
- wyśmiewanie niepełnosprawności lub kalectwa
- parodiowanie sposobu chodzenia, mówienia lub gestów w celu ośmieszenia osoby
- atakowanie przekonań politycznych lub religijnych
- powierzanie zadań przerastających możliwości i kompetencje

- zmuszanie do wykonywania prac szkodliwych dla zdrowia
- grożenie przemocą fizyczną
- stosowanie jakiejkolwiek przemocy fizycznej
- przyczynianie się do ponoszenia kosztów, w celu zaszkodzenia poszkodowanemu
- wszelkie działania o podłożu seksualnym

JAK REAGOWAĆ NA MOBBING?
Każdy pracownik poddawany mobbingowi lub będący świadkiem takiego zachowania jest zobowiązany złożyć pisemne zawiadomienie w tej sprawie do Powiatowego Lekarza Weterynarii.

JAK ZŁOŻYĆ ZAWIADOMIENIE?
Zawiadomienie ma formę pisemną i powinno zawierać:
- opis stanu faktycznego (zaistniałej sytuacji),
- ewentualne dowody (w tym wskazanie świadków),
- określenie sprawcy bądź sprawców,
- własnoręczny podpis,
- datę zawiadomienia.
Zawiadomienie składane jest w sekretariacie Powiatowego Lekarza Weterynarii.

 PROCEDURA WYJAŚNIAJĄCA
Po otrzymaniu zawiadomienia Powiatowy Lekarz Weterynarii powołuje Komisję Antymobbingową. Komisja wyjaśnia okoliczności opisane w zawiadomieniu poprzez:
- wysłuchanie pracownika, w stosunku do którego, według zawiadomienia, stosowany był mobbing oraz pracownika obwinionego o mobbing,
- zbadanie ewentualnych dowodów i wysłuchanie świadków. Prace Komisji mają charakter poufny!

WYJAŚNIENIE SPRAWY
Wyjaśnienie sprawy przez Komisję Antymobbingową powinno się odbyć w ciągu 30 dni od dnia jej powołania. Po zakończeniu prac Komisja sporządza protokół, w którym przedstawia:
- opis dokonanych czynności,
- własną opinię w kwestii zaistnienia faktu mobbingu,
- ewentualne rekomendacje dla Powiatowego Lekarza Weterynarii.
Osoba, wobec której, według zawiadomienia, stosowany był mobbing, osoba obwiniana oraz kierownik k.o. zapoznają się z treścią protokołu.

PRZYKŁADOWE REKOMENDACJE KOMISJI
Rekomendacje Komisji mogą odnosić się do następujących obszarów:
- zmiana stosunku pracy osoby obwinianej,
- ustanie stosunku pracy tej osoby,
- pociągnięcie do odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie obowiązków pracowniczych.

Zawiadomienie nie wyklucza dochodzenia roszczeń na drodze sądowej przez poszkodowanego.

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Afrykański pomór świń (ASF) to szybko szerząca się, zakaźna choroba wirusowa, na którą podatne są świnie domowe oraz dziki. Ludzie nie są wrażliwi na zakażenie wirusem ASF w związku, z czym choroba ta nie stwarza zagrożenia dla ich zdrowia i życia. Najczęstszym sposobem zakażenia zwierząt jest bezpośredni lub pośredni kontakt ze zwierzętami zakażonymi. W przypadku terenów o wysokim zagęszczeniu gospodarstw utrzymujących świnie, rozprzestrzenianie się wirusa między gospodarstwami jest stosunkowo łatwe za pośrednictwem osób odwiedzających gospodarstwo, jak również przez zakażoną paszę, wodę, wyposażenie oraz skarmianie zwierząt odpadami kuchennymi (zlewkami).

W chwili obecnej liczne ogniska ASF występują na terytorium Federacji Rosyjskiej, na początku sierpnia 2012 roku wystąpienie tej choroby odnotowano na Ukrainie, a 21 czerwca br. na Białorusi. Prawdopodobne przeniesienie choroby na terytorium Ukrainy nastąpiło poprzez przywiezienie żywności z Federacji Rosyjskiej przez osoby przebywające tam na wakacjach.

 

 

U świń mogą pojawić się następujące objawy:

Posiadacz zwierząt, który zauważył objawy nasuwające podejrzenie choroby zakaźnej, jest zobowiązany do natychmiastowego zgłoszenia podejrzenia choroby (obowiązek ustawowy obwarowany sankcją karną*). Zgłoszenie należy przekazać do powiatowego lekarza weterynarii bezpośrednio albo za pośrednictwem lekarza weterynarii opiekującego się gospodarstwem lub właściwego miejscowo organu samorządu terytorialnego (wójta, burmistrza).

 

Po dokonaniu zgłoszenia - do czasu przybycia urzędowego lekarza weterynarii - posiadacz zwierząt zobowiązany jest do: